Piwa regionalne

Piwne portfolio Trzech Koron Browaru Nowosądeckiego to wyselekcjonowane propozycje najbardziej znanych gatunków, docenianych nie tylko przez mieszkańców nowosądecczyzny i jej malowniczych okolic, lecz także przez smakoszy złotego trunku z całego świata. Piwa Sędek, Gazda, Krasa, Chmyz, Upir, Kaduk, oraz Kicarz zagościły w Restauracji Folwark Stara Winiarnia :)

Każdemu z piw towarzyszy legenda, która przybliży Wam najciekawszych bohaterów regionu. Najpierw piwa lekkie: odważny młodzieniec Chmyz, piękna i waleczna Krasa oraz Gazda - ciekawski góral z Pisanej Hali. Dalej piwa o silnym charakterze: Upir z legendy o kuszących nimfach, nieprzejednany olbrzym Kicarz oraz Kaduk - mocarz wśród charakterów.

 

SĘDEK - piwo IPA

Zacznijmy jednak od Sędka, chluby browaru. Szlachetne i oryginalne piwo o rewolucyjnym smaku, świetnie nadaje się do spożycia w towarzystwie owocowych przekąsek i bakalii. Na etykiecie widnieje napis IPA - to skrót od India Pale Ale, co można tłumaczyć jako " jasne piwo górnej fermentacji przeznaczone na rynek indyjski" (Ale – czyli piwo górnej fermentacji,  Pale - oznacza po prostu 'jasny', India nawiązuje do czasów kolonialnych, gdy Indie znajdowały się pod protektoratem Brytyjczyków). Czyli 'piwo eksportowe' :) IPA to także styl, który do Polski dotarł ze Stanów Zjednoczonych i który wśród fanów piw rzemieślniczych cieszy się wielką popularnością.

Chmyz

Chmyz to Pils o lekkim zbożowym aromacie, warzony przy użyciu czterech naturalnych składników: słodu jęczmiennego, wody, chmielu i drożdży dolnej fermentacji. Pobudza apetyt, dlatego świetnie sprawdzi się jako aperitif.

Pils (pilzner, pilsener, pilsen) to tradycyjne gorzkie piwo, o ostrym, zdecydowanym smaku i jasnobursztynowej barwie. Nazwa pochodzi od miasta, w którym w 1842 roku po raz pierwszy rozpoczęto produkcję piwa dolnej fermentacji - czeskiego Pilzna (Plzeň).

Krasa

Jasne piwo górnej fermentacji. Orzeźwiający Weizen o smaku pszenicznego słodu, ryb oraz owoców morza, na który składają się również aromaty bananów, goździków i cynamonu, zakończony kwaskowatym posmakiem.



Weizen oznacza po niemiecku pszenicę (przyszło na świat w Bawarii), czyli jeden z głównych składników używanych do warzenia tego piwa. Inna nazwa to Weissbier, czyli „białe piwo”, co oznacza piwo naturalnie mętne, partner białej kiełbasy :) Jest to niezwykle orzeźwiające piwo pszeniczne. Pełnię smaku uzupełnia owocowo-korzenny bukiet – to zasługa zastosowania specjalnego szczepu drożdży górnej fermentacji. Jest delikatnie nachmielone, skąd wynika subtelna, przyjemna goryczka. Weizen słynie z pikantnych nut goździkowych i aromatu dojrzałych bananów. Jego znakiem rozpoznawczym jest także niezwykle trwała i gęsta piana.
 

Gazda

Gazda to jasne, marcowe piwo dolnej fermentacji, o łagodnym smaku i bursztynowo-karmelowej barwie. Dzięki intensywnemu aromatowi, świetnie podkreśli walory grillowanych mięs, zwłaszcza wołowiny.



Piwo marcowe (Märzen, Märzenbier, Oktoberfestbier - też pochodzi z Niemiec) to mocne piwo sezonowe dolnej fermentacji typu lager. Produkowane w pierwszych tygodniach wiosny, głównie w marcu (stąd jego nazwa) z ostatnich zapasów zmagazynowanego ubiegłorocznego słodu. Następnie leżakuje przez całą wiosnę i lato do września. Piwo marcowe, jako mające długi termin składowania, było od zawsze tradycyjnym piwem serwowanym podczas monachijskiego Oktoberfest.
 

Upir

Wiśniowo-rubinowy Dunkel o intensywnym zapachu karmelu i chmielu. Doskonały towarzysz jasnego pieczywa, bagietek, a także twardych serów.



Słowo dunkel oznacza w języku niemieckim "ciemny", a piwa tego rodzaju występują w kolorach od bursztynowego po ciemnobrązowy. Piwo typu dunkel charakteryzuje łagodny, słodowy smak, a zawartość alkoholu rzadko przekracza 5,5%. Piwo to pochodzi z... Bawarii i było najpopularniejszym napitkiem po wprowadzeniu Bawarskiego Prawa Czystości, które regulowało ceny piwa oraz wymieniało składniki, jakich wolno używać do jego warzenia. Tym samym Dunkel było pierwszym piwem spełniającym ustalone normy. Potocznie nazwy tej używa się także w odniesieniu do ciemnego piwa pszenicznego.
 

Kicarz

Kicarz to mocne piwo z gatunku Koźlak, o wyrazistym smaku i mętnej konsystencji.Pasuje do wędzonych ryb, serów typu brie, a także dań kuchni orientalnej przyprawionych sosem sojowym, wasabi lub musztardą.



Tradycyjny koźlak jest ciemny, lekko chmielowy, zawiera ok. 7% alkoholu i należy do piw dolnej fermentacji. Wyjątkowy, zbalansowany smak łączy piwną słodycz z minimalną ilością chmielowej goryczki. Swoje początki koźlak zawdzięcza niemieckiemu miastu Einbeck. Najprawdopodobniej to właśnie tam w XIV wieku powstał ten piwny styl. Ze względu na różnice w wymowie między różnymi rejonami Niemiec, w Bawarii pojawił się wkrótce ein bock, co dosłownie oznacza kozła - i dzięki temu mamy w Polsce koźlaka. Niektórzy polemizują, że w nazwie chodzi bardziej o czas, w jakim tradycyjnie koźlaki były warzone. Przypadał on bowiem na przełom roku, czyli okres trwania astrologicznego znaku koziorożca. Jeszcze inni twierdzą, że piwo to ma taką moc, jakby zostać trykniętym przez kozła.

Czy Kicarz to Koń? Nie, Kicarz to olbrzym, który napadał na kupieckie karawany. Legenda głosi, że kiedy Piwniczna jeszcze nie istniała, a na jej miejscu rósł bujny las, wśród drzew żył olbrzym, zwany Kicarzem. Wzbudzał on postrach niemały i nie przepuszczał nikogo, kto stanął na jego drodze. Zaś wszystkie złupione skarby, gromadził w swej skalnej grocie. Pewnego dnia postanowił, że stanie jedną nogą nad Popradem, drugą oprze na Brzanówkach i będzie usypywał wzniesienie, z którego miałby widok na całą okolicę. Zasypał tak dolinę między potokiem, a Popradem, lecz strudzony pracą, po kilku dniach zasnął na wieki, a okoliczni mieszkańcy po dziś dzień mogą podziwiać górę, która jest jego dziełem.

Kaduk

Kaduk, Podwójny Koźlak, to bardzo mocne piwo leżakujące 85 dni, o intensywnej mahoniowej barwie. Wyraźnie wyczuwalna chmielowa goryczka uwydatni smak ostrych potraw, gulaszu, czy grillowanego steku.



Double Bock (koźlak podwójny albo dubeltowy) to esencjonalne piwo rodem z... Niemiec, za którego recepturę odpowiadają franciszkanie. Do warzenia szlachetnego trunku używa się kilku rodzajów słodu oraz wysokogatunkowe odmiany chmielu. Tradycyjnie piwo to wytwarzane było jesienią i serwowane wczesną wiosną. Dziś, kiedy łatwiej utrzymać odpowiednią temperaturę leżakowania (koźlak podwójny to piwo dolnej fermentacji), dostępne jest przez cały rok. W smaku dominuje wyraźna słodowość; ponadto wyczuwalne są aromaty melanoidynowe i prażone; chmiel jest niemal niewyczuwalny.
 

Czym różni się dolna i górna fermentacja?

Określenia górna fermentacja i dolna fermentacja mogą wydawać się nieznane, a wynika z nich jeden z największych podziałów w świecie piwa.

Chodzi tutaj o używanie różnych odmian drożdży. W wypadku wykorzystania drożdży dolnej fermentacji piwa zbiorczo określamy mianem Lagerów, w wypadku drożdży górnej fermentacji efekt ich pracy klasyfikowany jest jako... Ale.

Drożdże górnej fermentacji (Saccharomyces cerevisiae) pojawiły się na kartach historii piwa wcześniej - pracują one w wyższych temperaturach, zazwyczaj w zakresie 15-25 stopni Celsjusza, produkują piwo (fermentują brzeczkę) dość szybko, a przy okazji swojej pracy powodują powstanie wielu charakterystycznych związków smakowych i aromatycznych poza alkoholem etylowym, głównie alkoholi wyższych i estrów. Są one wykorzystywane we wszystkich stylach noszących zbiorczą nazwę Ale, a także w stoutach, w piwach dawnych i tradycyjnych, w tym w piwach pszenicznych. Nazwa tego typu fermentacji pochodzi od charakterystycznego zachowania drożdży, które podczas fermentacji unoszą się na powierzchni brzeczki, często tworząc widowiskową pianę lub kożuch. Efektem pracy tego typu drożdży jest ich znaczący wpływ na bukiet gotowego piwa - wzbogacają go o nuty przyprawowe, korzenne, kwiatowe, ziołowe, nektarowe, owocowe. Obecność takich posmaków i aromatów w piwie może wydawać się zaskakująca, jednak stanowią one naturalne pozostałości po działaniu drożdży górnej fermentacji - piwa te są bogatsze smakowo i aromatycznie.

Drożdże dolnej fermentacji (Saccharomyces pastorianus) podczas pracy opadają na dno fermentora, a także mają niższe optimum temperaturowe, zazwyczaj w granicach 5-15 stopni Celsjusza (optymalnie 8-12 stopni C), więc ich wykorzystywanie wymaga specjalnych warunków - głębokich piwnic lub sprzętu chłodniczego. Efektem ich pracy jest piwo o bardzo czystym profilu aromatycznym, ponieważ produkują one minimalne ilości związków aromatycznych i wyższych alkoholi. W ten sposób na pierwszy plan podczas picia wysuwają się smaki i aromaty pochodzące z pozostałych użytych surowców - słodu i chmielu. Dolna fermentacja pojawiła się w piwnym świecie relatywnie niedawno - dopiero w roku 1883, gdy po raz pierwszy czystą kulturę tych drożdży otrzymał w laboratorium w Kopenhadze Emil Christian Hansen (wcześniej, w 1842 Josef Groll - główny piwowar browaru w Pilźnie - zastosował je jako pierwszy). Szacuje się że piwa dolnej fermentacji stanowią obecnie około 90% produkcji browarów na całym świecie. Piwa te wymagają tzw. lagerowania, czyli dojrzewania i klarowania w niskiej temperaturze przez dłuższy czas, zanim trafią do kufli, szklanek i pokali. Uwarzenie wzorowego lagera to spora sztuka, nie tolerują błędów w produkcji...

Warto więc rozważyć wybór i podczas następnej wizyty w Restauracji Folwark Stara Winiarnia poprosić o zaserwowanie świetnych regionalnych piw z browaru Trzy Korony :)
 

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

Wykorzystano materiały producenta piwa (https://sklep.browartrzykorony.pl) oraz birofilia.org.